Rodzaje narciarstwa

Narciarstwo nie jest nowym wynalazkiem. Ludzie używali nart już około 9 tysięcy lat temu do przemieszczania się po śniegu. Wraz z pierwszymi prymitywnymi rakietami narty odnajdywane są podczas wykopalisk archeologicznych. Aż do XVIII/XIX wieku narty były sprzętem stricte użytkowym. Dopiero okres wzmożonego rozwoju turystyki sprawił, że zaczęto ich używać do celów rekreacyjnych i turystycznych.

W XIX i na początku XX w. wykształcił się podstawowy podział na dwa rodzaje narciarstwa, który, choć rozbudowany i zaburzany, funkcjonuje do dziś, także w sporcie zawodowym. Mamy więc narciarstwo klasyczne, wywodzące się z terenów Skandynawii, w skład którego wchodzą biegi narciarskie, skoki narciarskie i ich połączenie, czyli kombinacja norweska. Dwie ostatnie dyscypliny zarezerwowane są głównie dla profesjonalistów, ale biegi narciarskie – stylem klasycznym lub dowolnym uprawiać może każdy. Używa się do nich wąskich, długich nart i specjalnie dopasowanych do nich butów, a biegać można zarówno w górach, jak i na nizinach. W wielu miejscach w Polsce specjalnie w tym celu zimą zakładane są na trasach specjalne ślady dla narciarzy umożliwiające łatwe przemieszczanie się na biegówkach.

Drugi z podstawowych rodzajów narciarstwa nazywany jest alpejskim lub zjazdowym. Ta nazwa mówi w zasadzie wszystko – to jazda po wyznakowanych i utrzymanych stokach narciarskich zarówno śmigiem, czyli krótkimi skrętami, jak i carvingiem, czyli przy pomocy długich, szerokich skrętów. Narciarstwo zjazdowe jest dziś najpopularniejsze, a stacje i ośrodki narciarskie z licznymi trasami o różnym stopniu trudności można spotkać w większości gór w całej Europie czy Ameryce Północnej.

Od kilku lat coraz większą popularność zyskuje dyscyplina narciarska nazywana skiturami, skituringiem lub z angielskiego back-country skiing. Można powiedzieć, że to połączenie narciarstwa biegowego ze zjazdowym lub turystyka narciarska. Polega głównie na wędrówkach na nartach w górach, zarówno trawersami i grzbietami, jak i na stromych podejściach oraz zjazdach. Skiturowcy przemieszczają się zarówno wyznakowanymi trasami (np. na terenach chronionych), jak i sami wytyczają sobie własne szlaki przez śnieżne przestrzenie. Do skituringu używa się stosunkowo krótkich nart, podobnych do zjazdowych, ale poruszanie się łączy elementy biegu, chodzenia na nartach oraz zjazdów.

Bardziej zaawansowaną formą skituringu jest skialpinizm. W skrócie można powiedzieć, że to wspinaczka na nartach, pokonywanie podejść o charakterze wspinaczkowym z użyciem nart, ale też raków (narty niesie się wówczas na plecach), z wykorzystaniem uprzęży i lin. Zjazdy następują po stromych zboczach, często poza trasami. Poza trasami poruszają się też freeridowcy. Dyscyplina ta opiera się na stromych zjazdach, ostrych zakrętach i dynamicznych zwrotach i przemawia najbardziej do miłośników adrenaliny.

Na koniec czas na mniej znaną dyscyplinę narciarską, jaką jest skijoring. W tej dyscyplinie narciarza ciągną psy przypięte do specjalnych uprzęży. Oczywiście nie każdy pupil nadaje się do uprawiania tego rodzaju narciarstwa, więc zanim spróbujesz jazdy na nartach z psem, upewnij się, czy na pewno jest to dla niego dobre.